ماده ۴۶۹ قانون آیین دادرسی مدنی و توضیح آن
متن ماده
«دادگاه نمیتواند اشخاص زیر را به سمت داور معین نماید مگر با تراضی طرفین:
۱- کسانی که سن آنان کمتر از بیست و پنج سال تمام باشد.
۲- کسانی که در دعوا ذینفع باشند.
۳- کسانی که با یکی از اصحاب دعوا قرابت سببی یا نسبی تا درجه دوم از طبقه سوم داشته باشند.
۴- کسانی که قیم یا کفیل یا وکیل یا مباشر امور یکی از اصحاب دعوا میباشند یا یکی از اصحاب دعوا مباشر امور آنان باشد.
۵- کسانی که خود یا همسرانشان وارث یکی از اصحاب دعوا باشند.
۶- کسانی که با یکی از اصحاب دعوا یا با اشخاصی که قرابت نسبی یا سببی تا درجه دوم از طبقه سوم با یکی از اصحاب دعوا دارند، در گذشته یا حال دادرسی کیفری داشته باشند.
۷- کسانی که خود یا همسرانشان و یا یکی از اقربای سببی یا نسبی تا درجه دوم از طبقه سوم او با یکی از اصحاب دعوا یا زوجه و یا یکی از اقربای نسبی یا سببی تا درجه دوم از طبقه سوم او دادرسی مدنی دارند.
۸- کارمندان دولت در حوزه مأموریت آنان.»
مقاله داوری بهتر است یا دادگاه برای آشنایی بیشتر با فرایند داوری
توضیح کوتاه
این ماده شرایط عدم صلاحیت برخی اشخاص برای داوری را بیان میکند. فلسفه اصلی این محدودیتها، تضمین بیطرفی و استقلال داور و جلوگیری از تعارض منافع است.
- سن: داور باید حداقل ۲۵ سال داشته باشد.
- ذینفع بودن: کسی که خود در دعوا ذینفع است، نمیتواند داوری کند.
- قرابت خانوادگی: بستگان نزدیک طرفین نمیتوانند داور شوند.
- رابطه حقوقی: قیم، وکیل یا مباشر یکی از طرفین صلاحیت داوری ندارد.
- ارث: وارث بالقوه یکی از اصحاب دعوا نمیتواند داور باشد.
- سابقه دعوای کیفری یا مدنی: اشخاصی که سابقه دادرسی با طرفین دارند، از داوری منع شدهاند.
- کارمندان دولت: در حوزه مأموریت اداری خود حق داوری ندارند.
این محدودیتها فقط در صورتی کنار گذاشته میشوند که طرفین با تراضی داور را از میان این افراد انتخاب کنند.
هنوز نظری برای این پست ثبت نشده است.